Nood aan een nooddecreet
Stop de dictatuur van de minderheid stelt Vlaams volksvertegenwoordiger Marino Keulen (Open Vld) voor.Het kan niet zijn dat 5 mensen de toekomst en het geluk van 50.000 anderen hypothekeren en dit louter om zuiver principiële redenen. Gust Feyen, voorzitter van de Limburgse milieukoepel, krijgt 107 ha. compensatie aangeboden voor de realisatie van de omleidingsweg in het kader van de Noord-Zuidverbinding. Het gaat hier om compensaties met landbouw – en KMO-gronden. Maar dit is niet genoeg voor Gust Feyen en zal ook nooit genoeg zijn. Hij wil op een bijna theologisch manier zijn gelijk halen en trekt voor elk juridisch akkefietje naar de Raad van State om de realisatie van de omleidingsweg te blokkeren.
Het gevaar voor de democratie is het beeld van de machteloze politicus die niets meer gerealiseerd krijgt. Men kondigt belangrijke beslissingen aan en grote werken worden in het vooruitzicht gesteld, maar in de praktijk wordt er weinig tot niets gerealiseerd door procedures bij de Raad van State. Waarbij het zelfs mogelijk is dat iemand uit Oostende een procedure aanspant voor een project op het grondgebied van Limburg terwijl deze verzoeker van een bezwaarschrift zelf nooit in Limburg zal komen.
Noodzaak van een nooddecreet
Open Vld stelt een nooddecreet voor, zoals dat eerder in 2001 voor de realisatie van het Deurganckdok gehanteerd is, voor strategisch belangrijke projecten die bij de eindmeet mis dreigen te lopen door procedurele aspecten. Inspraak en respect voor de regels blijven gegarandeerd, maar men repareert in feite een eventueel klein juridisch probleem zonder dat de hele procedure opnieuw doorlopen moet worden en jaren van vertraging met zich meebrengt.
In de praktijk betekent dit dat de reguliere procedures doorlopen worden, de bevolking intens bevraagd wordt en voldoende inspraakmomenten krijgt en deskundigen en experten van de verschillende administraties (leefmilieu, stedenbouw, AWV …) aan het woord gelaten worden. Men voert MER-screenings uit om effecten te meten van de geplande infrastructuurwerken op de omgeving waar ze worden gerealiseerd. Al deze gegevens worden overwogen en samengebundeld voor men een nooddecreet voorlegt aan de volksvertegenwoordigers in het Vlaams parlement, die dan goed geïnformeerd en doordacht met een druk op de groene of rode stemknop een dergelijk project goed – of afkeuren. Zij nemen dan ook de volle verantwoordelijkheid en kunnen zich dan niet achter de procedures verschuilen om het immobilisme in bepaalde dossiers goed te praten of te verontschuldigen.
Nooddecreet enkel voor strategische projecten
Het gaat uiteraard maar over een beperkt aantal strategische projecten, die reeds alle procedures doorlopen hebben, die voor een dergelijke werkwijze in aanmerking komen. In Limburg spreken we dan over de Noord-Zuidverbinding, het Spartacusdossier en de aansluiting van Sint-Truiden op de E40 en eventueel nog enkele andere werken van bovenlokaal belang. Het grote gevaar dat de politiek vandaag bedreigt, is dat elk grootschalig project vastloopt in procedures voor de Raad van State. Het beeld ontstaat dan van de politiek die geen enkel probleemoplossend vermogen meer bezit. Dit is bedreigend voor de democratie en zelfs voor de rechtsstaat.
Nood breekt wet, vandaar de optie van het nooddecreet. Waarvan zelfs het Grondwettelijk Hof en de Raad van State erkennen dat deze piste wettelijk perfect mogelijk is, evenwel enkel in uitzonderlijke projecten van groot algemeen belang.
Wel eerst de uitspraak van de Raad van State afwachten in het dossier van de omleidingsweg
Wat ik nu voorstel is dat we afwachten wat de beslissing van de Raad van State is met betrekking tot de omleidingsweg in het kader van de Noord-Zuidverbinding. Moest dit onverhoopt toch negatief uitdraaien, dan komt Open Vld met een nooddecreet. Het is ondenkbaar dat we in juni 2019 naar de Limburgse kiezer trekken voor de Vlaamse verkiezingen met een palmares dat enkel bestaat uit vooruitgang op papier, maar dat er op het terrein zelf geen meter vooruitgang geboekt is. Dan heeft de Limburgse politieke klasse een huizenhoog probleem.
