Op vraag van Marino Keulen antwoordde Vlaams minister Muyters, bevoegd voor financiën en begroting, dat in “normale” omstandigheden jaarlijks gerekend wordt op een betaling van 2,4 tot 3,1 miljoen euro aan verwijlintresten bij openbare werken. In 2008 steeg dit bedrag tot 5,78 miljoen euro, door grote dossiers zoals de ring rond Antwerpen en de Antwerpse leien, om in 2009 terug te dalen naar 4,01 miljoen euro. Toch nog steeds 1,7 miljoen euro méér dan de als normaal beschouwde 2,4 miljoen euro.
Verwijlintresten zijn intresten op laattijdige betalingen. Belastinggeld dat moet worden betaald omdat men als overheid niet tijdig zijn betalingsverplichtingen nakomt. Dus, verloren geld dat niet gebruikt kan worden voor zinvolle investeringen zoals degelijk onderhoud van wegen; vandaag een groot pijnpunt.
Verwijlintresten betekenen ook dat leveranciers en bedrijven op hun geld moeten wachten en dat in tijden wanneer ze door de economische crisis al krap bij kas zitten. Net in crisistijden zou de overheid een goede betaler moeten zijn en het voorbeeld moeten geven.
Verwijlintresten zijn verloren geld. Het kan zijn dat een factuur verloren gaat, het kan dat extra controles van werken noodzakelijk zijn waardoor facturen langer blijven liggen. Maar personeelsverloop en het gebruikte financiële systeem mogen toch geen reden zijn om verwijlintresten te vergoelijken. Het zou een algemene regel moeten zijn dat alles moet ondernomen worden om laattijdige betalingen, en dus verwijlintresten, te vermijden.
Marino Keulen roept daarom op om meer ambitieus te zijn. De lat voor de te betalen verwijlintresten moet terug komen te liggen op maximaal 2,4 miljoen euro en liefst nog veel lager! De Vlaamse overheid moet de administratieve behandeling van de financiële dossiers zodanig stroomlijnen zodat de jaarovergang geen probleem meer kan zijn. Nu blijven de facturen, door het afsluiten van de boekhouding, liggen van begin december tot midden januari.
“Ik ben het volmondig eens met een aanbeveling vanuit het departement om het onbetwiste deel van een factuur binnen de wettelijke betalingstermijnen uit te betalen. Dit zou veel aannemers al flink wat kopzorgen besparen.”
Voorbeelden van hoe het moet zoals De Lijn, een onderdeel van Mobiliteit en Openbare werken, waar men een softwaresysteem gebruikt om de betalingstermijnen van de facturen op te volgen, of Waterwegen en Zeewezen waar ook een procedure gehanteerd wordt om verwijlintresten te vermijden, verdienen navolging.
