Toch wil de politicus uit Lanaken in 2010 zijn stempel op de partij blijven drukken en zal hij zich volop concentreren op zijn rol als Vlaams oppositielid. Keulen wil bewijzen dat hij meer is dan die 'flinke' Vlaamse minister die de balorige burgemeesters niet wilde benoemen. En daarbij zet hij zich, in weerwil van zijn reputatie, af tegen de N-VA van Bart De Wever. | Door Thomas Mels
Veel tijd om te sakkeren heeft Marino Keulen zichzelf niet gegund. Enkele dagen na zijn nederlaag tegen Alexander De Croo lanceerde hij al volop nieuwe politieke ideetjes. Zo inspireerde de vrieskou hem om zijn voormalig kabinetsgebouw ter beschikking te stellen van daklozen. Bezig blijven om de teleurstelling te verwerken? "Natuurlijk knaagt die nederlaag en doet dat pijn", geeft Keulen toe. "De day after heb ik het heel moeilijk gehad. Dan zat ik echt in zak en as, heb ik gevloekt en is er ook een traan gevloeid. Maar de verkiezingsuitslag was duidelijk. Dan moet je je daar bij neerleggen. Ik ben geen type dat ze zes maanden met rust moeten laten omwille van zijn gekrenkte ego. En ik heb toch 45 procent van de stemmen behaald. Dat zijn 9.600 leden die wel op mij gestemd hebben. Ze kenden mij voor de verkiezingen al, maar nu kennen ze mij goed. Ik heb mijn draagvlak in de partij versterkt."
De leden kenden u inderdaad, maar ze vonden u wel niet geschikt als voorzitter?
Marino Keulen: "Voor een deel zal ik inderdaad niet appeleren aan het beeld dat ze van een voorzitter hebben. Maar ik ben ook niemand tegengekomen die tegen mij is."
Is dat niet net uw probleem? Men apprecieert u, maar u mist dat scherpe kantje.
"Ik ben wie ik ben en zal niet veranderen. Authenticiteit is ook heel belangrijk. Ik werk graag samen en kan met veel mensen door één deur. Sommigen zullen dat misschien te braaf vinden, anderen vinden dat net een verademing. Zeker in een partij met heel wat uitgesproken karakters. 'Elk nadeel heb z'n voordeel', zei Cruijff al. Innerlijke rust is belangrijk en daar heeft het onze partij de laatste jaren aan ontbroken."
Heeft de typering als kandidaat van het establishment u de das omgedaan?
"Was ik dat dan? Als er nu een naam heel erg 'establishment' klinkt, dan is het toch De Croo. Ok, bepaalde mensen hebben voor mij gesupporterd, maar uiteindelijk had iedere ploeg wel de steun van een aantal bekende namen. Kijk, de uitslag kan je niet verklaren omwille van een specifieke reden. Er heeft bij de leden een veelheid aan motieven gespeeld. Voor een aantal was dat het verlangen naar iets nieuws. Die drang naar avontuur heeft er bij Open Vld altijd ingezeten. Al is dat soms onze zwakke plek. Maar ook het regionale aspect heeft meegespeeld. Oost-Vlaanderen telt een derde van de partijleden. Je mag dat niet onderschatten. Deze verkiezing was dus zeker geen afrekening met een bepaalde generatie of met een aantal bekende koppen."
De knop is omgedraaid. U steunt nu volledig Alexander De Croo?
"Het is in ons aller belang dat we eendrachtig opereren. We moeten ons nu rond hem scharen. Zijn lot is ons lot. Dit is voor onze partij een existentieel verhaal. We moeten heel goed beseffen dat als we nog eens een of anderhalf procent verliezen we meteen zeven of acht verkozenen kwijt zijn. Dan worden we plots een heel kleine fractie. Ik geloof nochtans dat Vlaanderen liberaal is en denkt. We hebben vandaag de troef die geen enkele partij heeft en dat is die liberale tijdsgeest."
U heeft altijd een veel breder verhaal gepropageerd dan Alexander De Croo die terug wil naar het donkerblauwe liberalisme.
"Ik ben donkerblauw in de zin dat ik er al bij ben sinds 1987. Ik ben nog verkozen voor de PVV, dat is tegenwoordig zeldzaam in onze partij. Ik herinner me nog dat onze partij louter bezig was met belastingen, economie en justitie."
Net de core business waar De Croo naar terug wil.
"Ik hoop dat we dat niet doen. In het begin van de campagne heeft Alexander dat vaak geponeerd, maar op het einde zei hij dat niet meer. We moeten absoluut breed gaan. We moeten het over economie en financiën hebben, maar ook over onderwijs, welzijn en klimaat. Je moet het hele gelijkekansenverhaal niet enkel aan de socialisten laten. Je moet een boodschap voor de hele samenleving hebben. Dat is ook de uitdaging voor ons Toekomstcongres in mei. Daar wil ik absoluut een rol spelen en zal ik mij verzetten tegen een eng verhaal. Onze partij moet de motor zijn van het inhoudelijke debat. Die is de jongste jaren helemaal stilgevallen. We moeten zelf thema's op de agenda zetten. We hebben daar ook het talent voor. Onze studiediensten telden nog nooit zo veel medewerkers als vandaag. Ik vind ook dat we in het Vlaams parlement een heel sterke fractie hebben. Sterker dan in de vorige legislaturen. Op dat vlak zie ik het wel zitten voor onze partij. En ook voor mezelf."
Is het toch niet frustrerend dat u geen minister meer bent?
"Dat vind ik heel spijtig. Ik ben heel graag minister geweest. Als minister had je de instrumenten in handen om iets te veranderen. De portefeuille die ik had - wonen, inburgering, binnenlands bestuur en stedenbeleid - lag mij ook heel goed. Als je vandaag praat met mensen in de sector zal je zien dat zij heel graag met mij hebben samengewerkt. Wij hebben daar ook echt zaken in beweging gebracht."
Aan Franstalige kant heeft u dan weer niet veel vrienden gemaakt. Daar werd opgelucht gereageerd dat niet u, maar Alexander De Croo het heeft gehaald.
"Wat aangeeft dat mijn imago van lieve, zachte mens een relatief begrip is (lacht). Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar mijn imago is nooit mijn bekommernis geweest. Al is het spijtig dat die karikatuur rond mij bestaat. Zo vervreemden de Franstaligen zich van potentiële bondgenoten."
Terwijl zij denken dat u de grootste bondgenoot van een partij als de N-VA bent.
"Dat ben ik helemaal niet. Ik ben een liberaal, geen nationalist. De mensen in Vlaanderen zijn geen vragende partij voor separatisme, ze willen alleen dat de boel goed bestuurd wordt. Maar zolang je geen absolute meerderheid van de stemmen hebt, moet je daar wel voor onderhandelen. Daarbij moet je een aantal principes hoog houden. De uitbreiding van het Brussels gewest is onbespreekbaar en burgemeesters die moedwillig de wet overtreden, moet je niet benoemen. Maar je moet die onderhandelingen wel dúrven voeren. Politieke partijen moeten daarbij op hun verantwoordelijkheid gewezen worden."
"Ik vind dat N-VA zich op dat vlak gedraagt als een antipolitieke partij. Ten aanzien van de Belgische staat schuwen ze hun verantwoordelijkheid. En daar gaat het om de pensioenen, de ziekteverzekering en de veiligheid van de Vlamingen. Ik verdenk hen ervan dat ze geen oplossing wíllen voor het communautaire probleem. Het is immers hun electoraal handelsfonds. Daarom willen ze niet onderhandelen en beperken ze zich tot slogantaal. Het wordt tijd dat de N-VA gewezen wordt op die schijnheiligheid."
Als N-VA zich niet in een compromis rond B-H-V kan vinden en uit de Vlaamse regering stapt, kan Open Vld depanneren en bent u misschien sneller dan verwacht weer minister.
"Als we dat doen, mag het zeker niet voor een bord linzensoep zijn. Dan moet dat gebeuren op de voorwaarden van Open Vld. Louter voor de postjes moeten we het niet doen. Ik heb ook de indruk dat er een stuk komedie wordt gespeeld. CD&V zal snel kleur moeten bekennen. Hun posities op federaal en Vlaams vlak zijn onverzoenbaar. Eigenlijk is het enige bindmiddel van die Vlaamse regering een anti-Open Vld-sentiment. Dat is weinig om op verder te werken. Ze zijn amper een half jaar bezig en er zijn al zware conflicten geweest. Met alle respect, dan deden wij het toch beter."
N-VA wil geen oplossing voor het communautaire probleem. Het is hun electoraal handelsfonds
Veel tijd om te sakkeren heeft Marino Keulen zichzelf niet gegund. Enkele dagen na zijn nederlaag tegen Alexander De Croo lanceerde hij al volop nieuwe politieke ideetjes. Zo inspireerde de vrieskou hem om zijn voormalig kabinetsgebouw ter beschikking te stellen van daklozen. Bezig blijven om de teleurstelling te verwerken? "Natuurlijk knaagt die nederlaag en doet dat pijn", geeft Keulen toe. "De day after heb ik het heel moeilijk gehad. Dan zat ik echt in zak en as, heb ik gevloekt en is er ook een traan gevloeid. Maar de verkiezingsuitslag was duidelijk. Dan moet je je daar bij neerleggen. Ik ben geen type dat ze zes maanden met rust moeten laten omwille van zijn gekrenkte ego. En ik heb toch 45 procent van de stemmen behaald. Dat zijn 9.600 leden die wel op mij gestemd hebben. Ze kenden mij voor de verkiezingen al, maar nu kennen ze mij goed. Ik heb mijn draagvlak in de partij versterkt."
De leden kenden u inderdaad, maar ze vonden u wel niet geschikt als voorzitter?
Marino Keulen: "Voor een deel zal ik inderdaad niet appeleren aan het beeld dat ze van een voorzitter hebben. Maar ik ben ook niemand tegengekomen die tegen mij is."
Is dat niet net uw probleem? Men apprecieert u, maar u mist dat scherpe kantje.
"Ik ben wie ik ben en zal niet veranderen. Authenticiteit is ook heel belangrijk. Ik werk graag samen en kan met veel mensen door één deur. Sommigen zullen dat misschien te braaf vinden, anderen vinden dat net een verademing. Zeker in een partij met heel wat uitgesproken karakters. 'Elk nadeel heb z'n voordeel', zei Cruijff al. Innerlijke rust is belangrijk en daar heeft het onze partij de laatste jaren aan ontbroken."
Heeft de typering als kandidaat van het establishment u de das omgedaan?
"Was ik dat dan? Als er nu een naam heel erg 'establishment' klinkt, dan is het toch De Croo. Ok, bepaalde mensen hebben voor mij gesupporterd, maar uiteindelijk had iedere ploeg wel de steun van een aantal bekende namen. Kijk, de uitslag kan je niet verklaren omwille van een specifieke reden. Er heeft bij de leden een veelheid aan motieven gespeeld. Voor een aantal was dat het verlangen naar iets nieuws. Die drang naar avontuur heeft er bij Open Vld altijd ingezeten. Al is dat soms onze zwakke plek. Maar ook het regionale aspect heeft meegespeeld. Oost-Vlaanderen telt een derde van de partijleden. Je mag dat niet onderschatten. Deze verkiezing was dus zeker geen afrekening met een bepaalde generatie of met een aantal bekende koppen."
De knop is omgedraaid. U steunt nu volledig Alexander De Croo?
"Het is in ons aller belang dat we eendrachtig opereren. We moeten ons nu rond hem scharen. Zijn lot is ons lot. Dit is voor onze partij een existentieel verhaal. We moeten heel goed beseffen dat als we nog eens een of anderhalf procent verliezen we meteen zeven of acht verkozenen kwijt zijn. Dan worden we plots een heel kleine fractie. Ik geloof nochtans dat Vlaanderen liberaal is en denkt. We hebben vandaag de troef die geen enkele partij heeft en dat is die liberale tijdsgeest."
U heeft altijd een veel breder verhaal gepropageerd dan Alexander De Croo die terug wil naar het donkerblauwe liberalisme.
"Ik ben donkerblauw in de zin dat ik er al bij ben sinds 1987. Ik ben nog verkozen voor de PVV, dat is tegenwoordig zeldzaam in onze partij. Ik herinner me nog dat onze partij louter bezig was met belastingen, economie en justitie."
Net de core business waar De Croo naar terug wil.
"Ik hoop dat we dat niet doen. In het begin van de campagne heeft Alexander dat vaak geponeerd, maar op het einde zei hij dat niet meer. We moeten absoluut breed gaan. We moeten het over economie en financiën hebben, maar ook over onderwijs, welzijn en klimaat. Je moet het hele gelijkekansenverhaal niet enkel aan de socialisten laten. Je moet een boodschap voor de hele samenleving hebben. Dat is ook de uitdaging voor ons Toekomstcongres in mei. Daar wil ik absoluut een rol spelen en zal ik mij verzetten tegen een eng verhaal. Onze partij moet de motor zijn van het inhoudelijke debat. Die is de jongste jaren helemaal stilgevallen. We moeten zelf thema's op de agenda zetten. We hebben daar ook het talent voor. Onze studiediensten telden nog nooit zo veel medewerkers als vandaag. Ik vind ook dat we in het Vlaams parlement een heel sterke fractie hebben. Sterker dan in de vorige legislaturen. Op dat vlak zie ik het wel zitten voor onze partij. En ook voor mezelf."
Is het toch niet frustrerend dat u geen minister meer bent?
"Dat vind ik heel spijtig. Ik ben heel graag minister geweest. Als minister had je de instrumenten in handen om iets te veranderen. De portefeuille die ik had - wonen, inburgering, binnenlands bestuur en stedenbeleid - lag mij ook heel goed. Als je vandaag praat met mensen in de sector zal je zien dat zij heel graag met mij hebben samengewerkt. Wij hebben daar ook echt zaken in beweging gebracht."
Aan Franstalige kant heeft u dan weer niet veel vrienden gemaakt. Daar werd opgelucht gereageerd dat niet u, maar Alexander De Croo het heeft gehaald.
"Wat aangeeft dat mijn imago van lieve, zachte mens een relatief begrip is (lacht). Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar mijn imago is nooit mijn bekommernis geweest. Al is het spijtig dat die karikatuur rond mij bestaat. Zo vervreemden de Franstaligen zich van potentiële bondgenoten."
Terwijl zij denken dat u de grootste bondgenoot van een partij als de N-VA bent.
"Dat ben ik helemaal niet. Ik ben een liberaal, geen nationalist. De mensen in Vlaanderen zijn geen vragende partij voor separatisme, ze willen alleen dat de boel goed bestuurd wordt. Maar zolang je geen absolute meerderheid van de stemmen hebt, moet je daar wel voor onderhandelen. Daarbij moet je een aantal principes hoog houden. De uitbreiding van het Brussels gewest is onbespreekbaar en burgemeesters die moedwillig de wet overtreden, moet je niet benoemen. Maar je moet die onderhandelingen wel dúrven voeren. Politieke partijen moeten daarbij op hun verantwoordelijkheid gewezen worden."
"Ik vind dat N-VA zich op dat vlak gedraagt als een antipolitieke partij. Ten aanzien van de Belgische staat schuwen ze hun verantwoordelijkheid. En daar gaat het om de pensioenen, de ziekteverzekering en de veiligheid van de Vlamingen. Ik verdenk hen ervan dat ze geen oplossing wíllen voor het communautaire probleem. Het is immers hun electoraal handelsfonds. Daarom willen ze niet onderhandelen en beperken ze zich tot slogantaal. Het wordt tijd dat de N-VA gewezen wordt op die schijnheiligheid."
Als N-VA zich niet in een compromis rond B-H-V kan vinden en uit de Vlaamse regering stapt, kan Open Vld depanneren en bent u misschien sneller dan verwacht weer minister.
"Als we dat doen, mag het zeker niet voor een bord linzensoep zijn. Dan moet dat gebeuren op de voorwaarden van Open Vld. Louter voor de postjes moeten we het niet doen. Ik heb ook de indruk dat er een stuk komedie wordt gespeeld. CD&V zal snel kleur moeten bekennen. Hun posities op federaal en Vlaams vlak zijn onverzoenbaar. Eigenlijk is het enige bindmiddel van die Vlaamse regering een anti-Open Vld-sentiment. Dat is weinig om op verder te werken. Ze zijn amper een half jaar bezig en er zijn al zware conflicten geweest. Met alle respect, dan deden wij het toch beter."
N-VA wil geen oplossing voor het communautaire probleem. Het is hun electoraal handelsfonds
Het enige bindmiddel van de Vlaamse regering is een anti Open Vld-sentiment
Marino Keulen hamert erop dat Open Vld niet terug een 'enge' partij mag worden die zich enkel concentreert op liberale thema's zoals belastingen, economie en justitie. Onderwijs, welzijn en klimaat moeten evengoed aan bod komen.
