In het plan schenkt Open Vld heel wat aandacht aan de combinatie van gezin en werken, moet kinderbijslag losstaan van de rangorde van het kind en het beroep van de ouders én wil Open Vld een gezinsvriendelijke fiscaliteit creëren voor meer gelukkige gezinnen.
Om met beide voeten in het vakdomein te staan, vond de persconferentie plaats in de opvoedingswinkel t'Filouke in Schaarbeek dat advies rond opvoeding combineert met kinderopvang. Vlaams parlementslid Vera Van der Borght beet de spits af en stelde dat de huidige legislatuur al een pak gedaan heeft om werken met een gezin beter te combineren. Van der Borght: "In 5 jaar steeg het aantal plaatsen in de kinderopvang van 70.000 naar 100.000. Maar desondanks blijft het tekort in degelijk kinderopvang nog steeds nijpend. Daarom wil Open Vld dit aantal nog verder optrekken naar 120.000 plaatsen en dit vooral door het stimuleren van zelfstandige initiatieven."
Daarnaast kaartte Vera Van der Borght ook het dure prijskaartje van kinderopvang aan. "Kinderopvang blijkt in heel wat gevallen nog steeds te duur. Om de kostprijs te drukken, blijven vooral vrouwen thuis waardoor zij op het eind van hun carrière een lager pensioen genieten dan hun echtgenoten." Om hieraan paal en perk te stellen wil Open Vld in eerste instantie de fiscale aftrek van 11,20 naar 20 euro optrekken. Maar behalve kwaliteitsvol en betaalbaar, moet kinderopvang ook voldoende flexibel zijn. Niet elk gezin werkt immers van 9 tot 5. Via dienstencheques moeten ouders die tijdens het weekend werken of in ploeg ook in opvang van hun kinderen kunnen voorzien.
Elk kind gelijk
Omdat elk kind ongeacht zijn of haar rangorde in het gezin recht heeft op alle mogelijke kansen om zich te ontwikkelen, stelt Open Vld voor alle kinderen evenveel kinderbijslag te gunnen. Ook het beroep van ouders wil Open Vld hiervan loskoppelen.
Gezinsvriendelijke fiscaliteit
Daarna stelde minister Marino Keulen het luik ‘gezinsvriendelijke fiscaliteit' voor. Hij stak hierbij een pluim op de hoed van zijn collega vice-ministerpresident Dirk Van Mechelen die de tax op verdriet afschafte. Hierdoor werd de langstlevende partner vrijgesteld van het betalen van successierechten op de gezinswoning. Het initiatief is tevens een mooi voorbeeld van hoe lagere lasten, burgers aanzetten meer aan te geven waardoor op het eind van de rit meer geld naar de overheid terugvloeit. Vandaar dat Open Vld op dit ingeslagen pad verder wil gaan door bijv. de verschillende tarieven van schenkings -en successierechten te herleiden naar 3 tarieven: 9, 20 en 25%. Tussen echtgenoten en samenwonenden geldt dan een nultarief tot 50.000 euro.
Marino Keulen: "Maar het allerbelangrijkste vind ik persoonlijk dat we alle kinderen van biologische tot stief- en adoptiekinderen gelijk behandelen. Rekeninghoudend met de vele nieuw samengestelde gezinnen, bewijst Open Vld hiermee hoe dicht haar visie bij de realiteit aanleunt."
Gelukkige gezinnen
Tot slot kaartte Margriet Hermans o.a. de problematiek rond de adoptieprocedure aan. Ook al klopt in theorie zowel voor hetero- als voor holebikoppels het plaatje, de praktische uitwerking vertelt soms een ander verhaal. Met ingewikkelde procedures, lange wachtlijsten en (buitenlandse) adoptielijnen die sluiten uit vrees voor holebi-kandidaatouders, zou het adopteren van een kind toch een pak vlotter moeten. Daarnaast wierp Hermans nog het licht op intrafamiliaal geweld dat nu vooral senioren treft en hield ze een pleidooi voor 1 meldpunt voor depressieve jongeren.
Programmapunten
Om met beide voeten in het vakdomein te staan, vond de persconferentie plaats in de opvoedingswinkel t'Filouke in Schaarbeek dat advies rond opvoeding combineert met kinderopvang. Vlaams parlementslid Vera Van der Borght beet de spits af en stelde dat de huidige legislatuur al een pak gedaan heeft om werken met een gezin beter te combineren. Van der Borght: "In 5 jaar steeg het aantal plaatsen in de kinderopvang van 70.000 naar 100.000. Maar desondanks blijft het tekort in degelijk kinderopvang nog steeds nijpend. Daarom wil Open Vld dit aantal nog verder optrekken naar 120.000 plaatsen en dit vooral door het stimuleren van zelfstandige initiatieven."
Daarnaast kaartte Vera Van der Borght ook het dure prijskaartje van kinderopvang aan. "Kinderopvang blijkt in heel wat gevallen nog steeds te duur. Om de kostprijs te drukken, blijven vooral vrouwen thuis waardoor zij op het eind van hun carrière een lager pensioen genieten dan hun echtgenoten." Om hieraan paal en perk te stellen wil Open Vld in eerste instantie de fiscale aftrek van 11,20 naar 20 euro optrekken. Maar behalve kwaliteitsvol en betaalbaar, moet kinderopvang ook voldoende flexibel zijn. Niet elk gezin werkt immers van 9 tot 5. Via dienstencheques moeten ouders die tijdens het weekend werken of in ploeg ook in opvang van hun kinderen kunnen voorzien.
Elk kind gelijk
Omdat elk kind ongeacht zijn of haar rangorde in het gezin recht heeft op alle mogelijke kansen om zich te ontwikkelen, stelt Open Vld voor alle kinderen evenveel kinderbijslag te gunnen. Ook het beroep van ouders wil Open Vld hiervan loskoppelen.
Gezinsvriendelijke fiscaliteit
Daarna stelde minister Marino Keulen het luik ‘gezinsvriendelijke fiscaliteit' voor. Hij stak hierbij een pluim op de hoed van zijn collega vice-ministerpresident Dirk Van Mechelen die de tax op verdriet afschafte. Hierdoor werd de langstlevende partner vrijgesteld van het betalen van successierechten op de gezinswoning. Het initiatief is tevens een mooi voorbeeld van hoe lagere lasten, burgers aanzetten meer aan te geven waardoor op het eind van de rit meer geld naar de overheid terugvloeit. Vandaar dat Open Vld op dit ingeslagen pad verder wil gaan door bijv. de verschillende tarieven van schenkings -en successierechten te herleiden naar 3 tarieven: 9, 20 en 25%. Tussen echtgenoten en samenwonenden geldt dan een nultarief tot 50.000 euro.
Marino Keulen: "Maar het allerbelangrijkste vind ik persoonlijk dat we alle kinderen van biologische tot stief- en adoptiekinderen gelijk behandelen. Rekeninghoudend met de vele nieuw samengestelde gezinnen, bewijst Open Vld hiermee hoe dicht haar visie bij de realiteit aanleunt."
Gelukkige gezinnen
Tot slot kaartte Margriet Hermans o.a. de problematiek rond de adoptieprocedure aan. Ook al klopt in theorie zowel voor hetero- als voor holebikoppels het plaatje, de praktische uitwerking vertelt soms een ander verhaal. Met ingewikkelde procedures, lange wachtlijsten en (buitenlandse) adoptielijnen die sluiten uit vrees voor holebi-kandidaatouders, zou het adopteren van een kind toch een pak vlotter moeten. Daarnaast wierp Hermans nog het licht op intrafamiliaal geweld dat nu vooral senioren treft en hield ze een pleidooi voor 1 meldpunt voor depressieve jongeren.
Programmapunten
